Polska rzeczywistość XXI wieku wcale nie ułatwia społeczeństwu podejmowania pracy. Na ojczystym, zawodowym rynku królują bowiem trzy elementy: wygórowane oczekiwania pracodawców, niekorzystne warunki finansowe i niepokonane bezrobocie. Nie dziwi więc, że rzesze Polaków wciąż podejmują decyzję o emigracji. Natomiast ci, którzy zostają, starają się pokierować swoją ścieżką zawodową tak, aby sprostać wymaganiom rynku pracy i odnaleźć posadę, która nie tylko zapewni utrzymanie, ale i zagwarantuje satysfakcję. Popularnością cieszą się więc kierunki związane z ekonomią i zarządzaniem, architektura, prawo oraz od wielu lat – kierunek lekarski.
Choć niełatwo spotkać w Polsce bezrobotnego lekarza, warto pamiętać, że decyzja o pracy w służbie zdrowia podejmowana wyłącznie z powodu troski o stabilną przyszłość, może skutkować silnym stresem, frustracjami, a wreszcie zawodową porażką. Istnieją oczywiście medycy, którzy swoje zadania wykonują mechanicznie, niczym rzemieślnicy nie licząc się z pacjentem, a dbając jedynie o stan konta bankowego. Zmienia się jednak stosunek społeczeństwa do służby zdrowia i tego typu postawa budzi coraz większy sprzeciw. Prawdopodobnie, na przestrzeni jednego pokolenia, właśnie na skutek lokalnych interwencji, liczba lekarzy – dorobkowiczów znacznie zmaleje.
Nie chodzi oczywiście o to, aby leczyć charytatywnie lub za swoją pracę oczekiwać drastycznie małego wynagrodzenia. Lekarze zasługują bowiem na godziwą pensję – nie ma drugiego zawodu, od którego w tak dużym stopniu zależy ludzkie życie i zdrowie i w którym nieustannie należy się dokształcać. Tak odpowiedzialne zajęcie wymaga zadowalającego wynagradzania. Jednak pełna wyzwań specyfika pracy medyka nakłada na studenta medycyny obowiązek posiadania cech, które przedstawimy poniżej.
Przede wszystkim, aby ukończyć studia na kierunku lekarskim nie wolno bać się nauki. Ilość wiedzy, którą należy przyswoić podczas cyklu kształcenia dosłownie zalewa młodego człowieka. Co więcej, kucie nie odbywa się tylko w sesji, ale na wielu uczelniach trwa cały semestr – studenci są systematycznie odpytywani przez asystentów i profesorów.
Radzenie sobie z natłokiem informacji teoretycznych i praktycznych to oczywiście wyzwanie. Trzeba jednak pamiętać, że najważniejszy dla pracy lekarza jest kontakt z drugim człowiekiem. Jeśli nie radzimy sobie w relacjach interpersonalnych, zawsze można zdecydować się na karierę badacza czy pracę w firmie farmaceutycznej. Jeśli jednak pragniemy badać, diagnozować, prowadzić terapię… musimy nauczyć się swobody, ale i rzeczowości połączonej z uprzejmością w kontakcie z pacjentem. Cierpliwość, życzliwość i uśmiech na twarzy to podstawa. Warto też posługiwać się językiem zrozumiałym dla medycznych laików – pacjenci często skarżą się, że nie rozumieją tego, co próbuje przekazać lekarz. Oczywiście, medykowi niezbędna jest umiejętność wielogodzinnej pracy, w której chwila przerwy nie zdarza się często, a noce spędzone w dyżurce nie należą do rzadkości.
Zatem – zawód lekarza, choć stabilny, pozostaje bardzo wymagający i warto gruntownie przemyśleć decyzję o kształceniu się w zakresie nauk medycznych.